Wiele osób pyta mnie, czy beading to łatwa technika? Jakie ściegi są wykorzystywane w beadingu? Jakie efekty można nimi otrzymać?

Beading to bardzo szerokie pojęcie. Jedni uznają Beading za technikę, inni uważają, że to nazwa dla wielu różnych technik, których wspólnym elementem jest wykorzystywanie w pracy drobnych koralików. Najprościej można powiedzieć, że beading dotyczy wszelkich działań związanych z szyciem, haftowaniem, tkaniem i wyplataniem z pomocą małych koralików tzw. seed beads. To właśnie od angielskiej nazwy koralika – beading wziął swoją nazwę. Tłumaczyć ją można jako koralikowanie.

Ściegi stosowane w beadingu

W beadingu spotykamy wiele różnych ściegów- jedne są mniej inne bardziej skomplikowane. Niektóre stosowane są rzadko, inne znajdują swoje zastosowanie niemalże w każdym z projektów. Dziś pokrótce zaprezentuję podstawowe z nich.

Peyote

Zaczynamy od najbardziej popularnego i chyba najpowszechniej znanego ściegu PEYOTE.  Ścieg ten nie ma polskiej nazwy, z resztą jak większość ściegów beadingowych. Korzenie ściegu peyote sięgają starożytnego Egiptu, spotykamy go również w ludowej twórczości Indian Ameryki Północnej. Koraliki w tym ściegu układają się jak cegiełki w murze – z przesunięciem o pół koralika. W ściegu peyote doszywamy koraliki pojedynczo, parami lub po trzy, tworząc większe koralikowe płaszczyzny. Sam ścieg ma wiele odmian – ze względu na liczbę koralików w rzędzie wyróżniamy peyote parzysty (even peyote) i nieparzysty (odd peyote),  ze względu na kształt otrzymanej plecionki: płaski (flat peyote), cylindryczny (tubular) lub kolisty (circular).

Przykłady ściegu peyote parzystego

Przykłady ściegu peyote nieparzystego

Przykłady ściegu tubular peyote

Przykłady ściegu circular peyote

Brick

Innym bardzo popularnym ściegiem beadingowym jest brick – czyli murek. W tym ściegu – podobnie jak w ściegu peyote – koraliki układają się jak cegiełki w murze. Ściegiem tym można wykonywać najróżniejsze kształty – łatwiej uzyskać w nim detale niż w ściegu peyote. Ściegiem brick możemy pracować zarówno na płasko (flat brick) – od lewej do prawej, w okrążeniach tworząc koła (circular brick) lub koralikowe tuby (tubular brick). Ścieg ten daje zwarte dość sztywne, zwarte prace. Doskonale nadaje się do obszywania baz geometrycznych Geometrix. W ściegu brick koraliki doszywamy pojedynczo, podwójnie lub potrójnie, za każdym razem przeszywając je w jedną i drugą stronę (w dół i w górę). To właśnie tym ściegiem wykonywane są popularne kolczyki z frędzlami tzw. indiańce.

Biżuteria wykonana z zastosowaniem ściegu brick – murka.

Right Angle Weave – RAW

Kolejnym – już nieco trudniejszym ściegiem jest tzw. ścieg RAW – czyli Right Angle Weave, inaczej nazywany ściegiem prostokątnym. Jest to ścieg (szczególnie jego odmiany przestrzenne – prismatic RAW) wymagający nieco wprawy i wyobraźni. Można uzyskać go szyjąc jedną lub dwoma igłami (łatwiejsza odmiana). Ścieg ten często jest wykorzystywany jako baza  do późniejszego ozdabiania innymi koralikami. RAW wykorzystujemy do tworzenia bransolet, pierścionków i ozdobnych kul koralikowych. Można go wykonywać jednym lub wieloma typami koralików, łącząc gładkie z fasetowanymi lub małe z większymi.

Ścieg Right Angle Weave wykonany koralikami w dwóch kolorach

To tylko kilka podstawowych ściegów wykorzystywanych w Beadingu. Jak wspominam jest ich cała masa, a każdy z nich ma swoje odmiany. Pamiętać należy, że nie tylko ściegi zapewniają efekt, ale także rodzaj użytych koralików – ich rozmiar, kształt, struktura powierzchni, a także jakość. Z drugiej strony znając jedynie kilka ściegów w podstawowej ich wersji można stworzyć piękne, niepowtarzalne i oryginalne prace – wszystko zależy od naszej kreatywności.