Szafir czy szmaragd?

Te dwa różne kamienie szlachetne są niekiedy ze sobą mylone. Szafir to odmiana korundu (podobnie jak rubin), a szmaragd należy do grupy berylu (podobnie jak akwamaryn czy morganit). Mimo że te kamienie występują w różnych kolorach, powszechnie uznaje się, ze kolor szafiru to kolor ciemnoniebieski, a szmaragdu zielony. Od nazw tych kamieni wzięły także swoje nazwy kolory z nimi kojarzone: szafirowy i szmaragdowy.

Jak wygląda szafir?

Szafir może mieć różne kolory. Chemicznie to tlenek glinu AL₂O₃. Kryształy szafiru są trygonalne, obustronnie zaostrzone. Nie każdy szafir jest przejrzysty, ale te najczystsze osiągają najwyższą cenę.
Więcej o szafirach przeczytasz we wpisie poświęconym szafirom – królewskim kamieniom szlachetnym.

Jaki kolor ma szafir?

Wszystkie odmiany korundu o barwie nie-czerwonej nazywane są szafirami. Jedynie dla czerwonej odmiany korundu zarezerwowana jest nazwa – rubin. Tak więc obok najbardziej znanej – niebieskiej barwy istnieją także szafiry w kolorze różowym, pomarańczowym, zielonym, fioletowym i żółtym a także i bezbarwne. Spotykamy także szafiry dwubarwne tzw. szafir arbuzowy.

Jaki kolor szafiru jest najdroższy?

Najbardziej pożądanym kolorem szafirów jest niebieski – barwa chabrowa, często kolor ten nazywany jest błękitem kaszmirskim, gdyż złoża niebieskich szafirów znajdują się w Kaszmirze i Birmie. Cena błękitnych szafirów jest najwyższa.

Szafir – właściwości , symbolika i znaczenie tego kamienia.

Szafiry oczywiście mają znaczenie jubilerskie, ale też ze względu na swoją twardość mają znaczenie w przemyśle. Szafiry to rzadkie kamienie, twardsze od nich są jedynie diamenty, szafir zajmuje drugie miejsce wśród najcenniejszych minerałów. Razem z rubinem i szmaragdem tworzy wielką trójkę drogocennych kamieni.

W strefie ezoterycznej uważa się, że szafir pomaga osiągać cele, wspomaga intuicję,  przynosi radość i mądrość. Dobrze wpływa na żołądek,  serce i hormony. Korzystnie wpływa na równowagę emocjonalną, pomaga w utrzymaniu dobrego nastroju i młodości ducha.

Kryształy szafiru są polecane osobom urodzonym pod znakiem  Panny, wagi i Strzelca.

Jak wygląda szmaragd?

Szmaragd jest zielonym kamieniem szlachetnym przezroczystym lub nieprzezroczystym – w zależności od swojej klasy. Chemicznie szmaragdy  to glinokrzemiany berylu Be₃Al₂(SiO₃)_6.

Kryształy szmaragdu mają układ heksagonalny – są sześciobocznymi słupkami.
Twardością szmaragdy ustępują jedynie diamentom, rubinom i szafirom

Szmaragd – jakie może mieć kolory?

Szmaragd to zielona odmiana berylu, niebieska to akwamaryn, a różowa to morganit.

Jaki kolor szmaragdu jest najdroższy?

Szmaragd to najwyżej ceniona szlachetna odmiana berylu. Jego piękna zielona barwa jest tak niepowtarzalna, że trafiła do słownika właśnie jako zieleń szmaragdowa.  Zielony szmaragd to kamień, który swój kolor zawdzięcza dodatkowi chromu i śladów żelaza. To właśnie głęboko zielone szmaragdy osiągają najwyższe ceny.

Szmaragd – właściwości, symbolika i znaczenie tego kamienia.

Szmaragdy mają znaczenie jubilerskie, kolekcjonerskie, a także przemysłowe.

Niektórzy przypisują kamieniom, w tym szmaragdowi właściwości magiczne i prozdrowotne. Uważa się, że szmaragd wspomaga pamięć, cierpliwość i uczciwość, poprawia wzrok, korzystnie wpływa na prace nerek, wątroby i serca. Ma właściwości aseptyczne i pomaga przy infekcjach bakteryjnych.

Szmaragd szczególnie jest polecany osobom spod znaku Barana, Byka i Bliźniąt.
Więcej o szmaragdach przeczytasz we wpisie poświęconemu szmaragdom – szlachetnym kamieniom nadziei.

Szmaragdy i szafiry  prawdziwy czy syntetyczny – jak odróżnić kamienie?

Pierwsza synteza szmaragdu powiodła się już w 1848 r. a szafiru w 1910 r. Od tego czasu opracowano wiele metod otrzymywania kamieni syntetycznych.  Są one bardzo dobrej jakości, mają pożądany kolor i przejrzystość. Od naturalnych kamieni szmaragdu i szafiru można je odróżnić w warunkach laboratoryjnych. Metody otrzymywania syntetycznych kamieni są tak dobre, że do ich odróżnienia należy stosować zaawansowane techniki z wykorzystaniem  promieniowania rentgenowskiego, mikroskopów elektronowych czy analiz spektroskopowych. W warunkach „domowych” nie jesteśmy w stanie tego zrobić.